Ten tekst dedykuje mojemu dzieciństwu, gdy to uwikłana w problemy rodziców, próbowałam ze wszelkich sił nie widzieć swojego współzależenia i pomóc im bo takie to było wtedy dla mnie naturalne..
( wstęp piszę dziś 10.02.2022 – post napisałam w roku 2017 )
Zmianę mojego myślenia zawdzięczam terapii DDA którą polecam wszystkim, którzy w poniżym tekście odnajdują siebie. Których bezradność boli.
POMOC NIEMOŻLIWA:
Gdy wiesz że chcesz pomóc a pomóc się nie da.
Gdy odczuwasz frustrację gdy ktoś źle wybiera.
Gy wiesz że ktoś krzywdzi się dobrowolnie .. gdy wiesz że można inaczej i inaczej trzeba…
Co wtedy?
Boimy się – o nas o nich – o rozwiązanie.
Nie pomaga nic.
Prośba, Groźba ani kary, płacz i śmiech – żadna emocja.
To nasza lekcja – kolejna
Pokory.
Jednostka musi dbać o swoje dobro – sama dokonać wyboru.
Dramat kończy się milczeniem bezradności.
W świecie ducha odbywa się gwałt permanentny
Stracony czas
Kochany czas
A gdyby tak ….
ktoś mnie posłuchał…
nie chciał.
Muszę zrozumieć.
Być blisko a jednak w oddali.
Tolerować , kochać , nie cierpieć z rozpaczy.
Cieszyć codziennością
Każdą chwilę trzymać w butelce wspomnień – kiedyś otworzyć i już nie żałować.
Mogłam to i tamto – ale ta osoba tego nie chciała – więc proszę nie męcz się już.
pozbądź poczucia winy. Kochaj – bezinteresownie i wspieraj zawsze z bezpiecznego dla innych i siebie dystansu.
Daj wybór – pozwól na błędy – choć i ty odczuwasz złe ich skutki – choć zło wygrywa -musisz !
Dla siebie !
